ေတာလား (အမွာစာ)
==============
ခင္ဗ်ားစိတ္ဝင္စားရဲ့လား
======================
[ အသက္ ၅ဝ ျပည့္ေတာ့ လူဟာ နည္းနည္းတုန္လႈပ္ျပီး အံ့အားတသင့္ ျဖစ္မိတယ္။ အဲ့ဒါနဲ့ ကိုယ့္လမ္းေျကာင္း ကိုယ္ျပန္ျကည့္ရာက ‘ေတာလား’ ကို ေရးခဲ့နိုင္တယ္။ ၁၉၉၈ ခုနွစ္မွာေပါ့။ တိုက္ဆိုင္မႈအေနနဲ့ ‘ေဖာ္ေဝးကြယ္လြန္ျခင္း နွစ္ ၂ဝ ျပည့္’နွစ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ‘ေသျခင္း’ နဲ့ ‘ရွင္ျခင္း’ ဟာ ယွဥ္လ်က္သားပဲ။ ဒါေျကာင့္ ေဖာ္ေဝးကြယ္လြန္ျခင္းကို ထည့္ရည္ညႊန္းခဲ့တယ္။
အဲ့ဒီကေန ၁ဝ နွစ္ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ။ ျပန္ဖတ္ေတာ့ နွစ္ ၅ဝ ဆိုတာျကီးကို ကြ်န္ေတာ္ အံ့အားသင့္တုန္းပဲ။ ရာစုရဲ့ ထက္ဝက္ မဟုတ္လား။ အဲ့ဒါဟာ ‘ေတာလား’ ကို ထုတ္ေဝဖို့ ျပန္လည္နိုးျကားေစတဲ့ အဓိက အေျကာင္းပါပဲ။
သမိုင္း မဟုတ္ဘူး ရာဇဝင္ မဟုတ္ဘူး ဒီစာအုပ္ကို ကဗ်ာဖတ္သူ ဖတ္တဲ့အခါ ‘ရုပ္ရွင္ကား တစ္ကားေလာက္ ျကည့္ရတဲ့ သေဘာပဲ’ ဟူပါက ကြ်န္ေတာ့္ဘက္ကလည္း သေဘာတူလိုပါတယ္။ အနုပညာျပုလုပ္မႈမွ်သာ။
အဲ့ဒါ ကြ်န္ေတာ့္ နွစ္ငါးဆယ္။ အဲ့ဒါ ကြ်န္ေတာ့္ ေတာလား။
ခင္ဗ်ား စိတ္ဝင္စားရဲ့လား။
ေလးစားစြာျဖင့္
ေအာင္ခိ်မ့္
၂၃-၅-၂ဝဝ၉
ေလာကဓာတ္ျကီးေတာင္ ပ်က္စီးကုန္ရ
ျမင္ျမင္သမွ် သခၤါရမွန္သမွ်ေတြ..
– ‘မဟာဂီတ ဦးျပံုးခို်’ ၏ ‘ဇာတိအာဏာ’မွ ]
======================
ေတာလား (ကဗ်ာရွည္)
================
နည္းတဲ့နွစ္ေတြလား
ရဟတ္ျကီး တဒီးဒီးပမာ
အေျကြေစ့ထည့္ရင္ နိပါတ္တစ္ကြက္လွည့္သလို
ရထားအေခါက္ေခါက္
ေနြအေခါက္ေခါက္ မိုးအေခါက္ေခါက္ ေဆာင္းအေခါက္ေခါက္
ငါတို့ အေခါက္ေခါက္
ထို့ေနာက္ မိုးအံု့ျပီးေနာက္ ေနပြင့္လာပံု
ထို့ေနာက္ မိုးျပန္အံု့ကာ
‘ရဲွခနဲ’ မီးျခစ္ဆံမ်ားပမာ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားသူမ်ား
ေနာက္ထပ္ေရာက္လာသူမ်ား
ျမို့မ်ား
ျမို့သစ္မ်ား
စကားလံုးမ်ား
စကားလံုးအသစ္မ်ား
မုသားမ်ား
မုသားအသစ္မ်ား
ဒုကၡဆိုလည္း ဒုကၡအသစ္
ေနာက္ထပ္နာမည္အသစ္နဲ့
ငါကခါးလည္း ေနာက္ထပ္အခါးမ်ား
ငါကမေမွ်ာ္လင့္လည္း ေနာက္ထပ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား
အဲဒီမွာ ငါက ကားယားျကီးက်လာ
အဲဒီမွာ ငါ အေတာ္မသတ္ျကီးျပင္းလာ
အဲဒီေတာ့ ငါ မူလဆီ ျပန္သြားလို့လည္း မရ
အမွန္က ဘယ္အရာဆီမွ တကယ္ျပန္သြားလို့ မရ
အဲဒီမွာ..
ငါတို့ မေသခဲ့ျက!
ဘယ္လိုကမၸည္းတင္မႈပါလိမ့္
အဲဒါက လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ျဖစ္ေအာင္
ငါ့ကိုဆဲြေဆာင္ေနတာေပါ့
ဒါေပမဲ့ ငါ့တို့
ေရွ့ရထားကို မမီလိုက္သူမ်ား
ေနာက္ရထားနဲ့လည္း လိုက္ပါခြင့္မရိွသူမ်ား
ရက္စက္တဲ့သြားေတြထဲ ပစ္ထည့္ခံလိုက္၊ ခုန္ထြက္လိုက္
ငါဟာ ဆပ္ကပ္သမားျဖစ္ခဲ့တယ္
ငါဟာ ကိုယ္မသိေသာအမႈအတြက္
ပူးတဲြတရားခံျဖစ္ခဲ့တယ္
ငါဟာ ၁၉၄၈
ကမၻာစစ္မွ ျပည္တြင္းစစ္သို့ ကူးေျပာင္းကာစ
လူ့ဘဝကို ရခဲ့တယ္
လူအမ်ား အလကားနီးနီးရေသာအရာကိုမွ်
ငါ တိုက္ယူခဲ့ရပါတယ္
ေသနတ္တစ္ခ်က္မွမေဖာက္ဘဲ
ငါစစ္ရံႈးခဲ့ပါတယ္
ငါလက္ထပ္ခဲ့တယ္
လက္ထပ္စာခု်ပ္ရိွခဲ့တယ္
ဖိတ္က်တဲ့လသာညတစ္စက္ေလာက္
ေသာက္ခဲ့ဖူးတယ္
ရူးဖူးတယ္
ငါ့ဘဝကို အမ်ားျပည္သူေကာင္းစားေရးစကားလံုးမွာ ပံုေအာဖို့
အေရးျကီးဖူးတယ္
အရွက္တကဲြ အသည္းကဲြဖူးတယ္
၁၉၆၂၊ ၁၉၆၅
၁၉၇၄
၁၉၈၈
၁၉၉၆
ခုနွစ္မ်ား
စားဖူးတယ္
ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ေပၚေသသလို
ေလးေလးနက္နက္ ပ်င္းရိခဲ့တယ္
ေျကာင္ထီးလို ပ်င္းရိခဲ့တယ္
လူေတြက အထင္ေသးေစာ္ကား
ကိုယ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ျကီးမားတယ္လို့ထင္
လဲြခ်င္တိုင္း လဲြခဲ့တယ္
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ ကဲြခဲ့တယ္
ဘဝျခားခဲ့တယ္
ဘဝတစ္ပါးသို့ေျပာင္းသြားသလို ဘဝျခားခဲ့တယ္
ငါျပန္လာတဲ့ေန့တိုင္း
‘အသက္ ၅ဝ ျပည့္တဲ့အခါ ဘယ္လိုေနမလဲ’ေတြးတယ္
‘သူေတာင္းစားသာသာပါကြာ’
ငါရတယ္
ငါမို့ရတယ္
ငါရခဲ့တာကို တလဲြမထင္ပါ
ငါ’ဖာတစ္လံုးေခါင္းျကား’လို ေအာ္တယ္
တစ္ခိ်န္တုန္းက ‘ေဒါက္တာကစ္ဆင္ဂ်ာ’ဟာ
ငါတို့ကိစၥေတြကို ေျဖရွင္းေပးတယ္
အမ်ားျကီး အဆင္ေျပပါတယ္
နာရီေတြ ခိ်တ္ထားျက
ေမာ့ေမာ့ျကည့္ျက
လည္ျပန္ျကည့္ျက
လာမယ့္မိနစ္္အနည္းငယ္မွာ
တစ္ခုခုျဖစ္လာမည့္အတိုင္းပဲ
ငါ့အေဖက ေသတဲ့အထိ လက္ပတ္နာရီ မပတ္ဖူးဘူး
ပိုက္ဆံငါးက်ပ္ေက်ာ္ေအာင္ မကိုင္ဖူးဘူး
ငါက တန္ပါတယ္
ငါက ဟန္ပါတယ္
ပိုက္ဆံအိတ္နဲ့မဆံ့တဲ့ ပိုက္ဆံေတြ
၁. ေရေမႊးနံ့တေထာင္းေထာင္း အက်င့္စာရိတၲေတြ
တိုက္တာေျပာင္ေျပာင္ေတြ
လမ္းမက်ယ္ျကီးေပၚမွာ ျကယ္ေတြလိုက္ေကာက္ျက
အက်င့္ပ်က္ျပားျက
စီးကရက္နဲ့ အားျဖည့္အခို်ရည္ ျကိုက္နွစ္ျခိုက္ျက
ဆက္လက္၍ ေနျမဲေန မွားျမဲမွား
ဆက္လက္၍ သြားျက
ဒီေရရဲ့ ေရွ့ဆံုးကလိႈင္းတို့
ကမၻာျကီးကို ေျပာင္းလဲလိုက္စမ္းပါ
ငါ့ကိုပါ ေျပာင္းလဲလိုက္စမ္းပါ
က်ားကစားသလို
ဒံုးပံ်လက္နက္ ကန့္သတ္သလို
ငါ အသက္ ၅ဝ ျပည့္ေတာ့မယ္
ဘဝထဲေနခဲ့တယ္
ေရဒီယို နားေထာင္တယ္
ကမာၻႀကီးကို ေခ်ာင္းျကည့္တယ္
ငါ ခ်စ္ခဲ့တယ္
‘ဗာစကိုပိုပါ’ေျပာတဲ့ ‘ငါ့အနမ္းကို
ကာကြယ္ေပးတဲ့ ေသနတ္သံတစ္သံ’ကို နားေထာင္လို့
ငါခ်စ္ခဲ့တယ္
ငါ့ဘာသာငါ စစ္ျကီးျဖစ္ေနတယ္
စစ္ျကီးျပီးခဲ့တယ္
ငါ့ဘာသာငါ စစ္ျကီးထပ္ျဖစ္တယ္
လိုရမည္ရ အသက္ဝဝရႈထားရမယ္
ထြန္ယက္ျကေလာ့
အသက္ရွင္ေနထိုင္ျကေလာ့
ျကားလိမ့္မယ္
လြယ္သလား
ခံနိုင္ခဲ့ျပီး
ေနာက္လည္းခံနိုင္ဖို့
ငါ့လက္မွတ္ကို ငါသိတယ္
ထန္းပင္တက္ေကာင္းတဲ့ လက္မွတ္လိုေလ
ငါဟာ ပူျပင္း
ေျခာက္ေသြ့ျပီး
လူရဲ့ မလဲြမေသြ ေနာက္ဆံုးလမ္းလို အထီးက်န္လြန္းေတာ့
ငါ မထိန္းနိုင္ဘူး
ခ်စ္ျခင္းေမတၲာရဲ့နူးညံ့မႈကို
ထိေတြ့တဲ့အခါ
ငါမထိန္းနိုင္ဘူး
အမဲတံုးမိတဲ့ေခြးလို ဆန့္ငင္ဆန့္ငင္
မေသမရွင္
ငါ မထိန္းနိုင္ဘူး
အျပည့္လူ အျပည့္လူ့ဘံုကိုမရတဲ့
ငါ့ေတးဟာ
အရိုင္းအစိုင္းေတးပဲ
ဘုရားတရားေတာ္နဲ့
အနုပညာနည္းနည္းေျကာင့္သာ
ငါဟာ ယဥ္ေက်းဖြယ္ဖြယ္ရာရာ နည္းနည္းရိွခဲ့
ငါ ‘ဂြ်န္ကိ’လို ကံဆိုးတယ္
သူ့လို ‘အေကာင္းေတြ’ကိုေတာ့ ခ်န္မထားနိုင္ဘူး
တစ္ခါက ငါ့အေမက ငါ့ကိုေမြးခဲ့ေပါ့
ငါ့အေမက ငါ့ကို နာျကည္းခဲ့ေပါ့
အေမရဲ့အခ်စ္ဆံုးသားဟာ
အေမရဲ့အမုန္းဆံုးသားပမာ
ငါမွားတယ္
သို့မဟုတ္ မွန္တယ္
မထူးနိုင္ေတာ့ပါ
အေမရယ္ အေမဆံုးေတာ့ သည္းသည္းထန္ထန္ ကြ်န္ေတာ္ငိုတယ္
ျကည့္လို့ေတာ့ အေတာ္ဆိုးတာပဲ
အေမ မသိဘူးမဟုတ္လား
အေမ ကြ်န္ေတာ့္ကိုသိေအာင္ ကြ်န္ေတာ္မစြမ္းဘူး မဟုတ္လား
အေမက စိတ္ျကီးတယ္
သူ့အေမေခါင္းခ်ရာမွာ သူ ျဖစ္ေအာင္ လိုက္ေခါင္းခ်တယ္
ကြ်န္ေတာ့္အေမေျမပံုမွာ ပန္းတစ္ပြင့္ပင္ မစိုက္နိုင္ခဲ့ဘူး
ခုေတာ့ မ်က္မွန္နဲ့ ဆံပင္ျဖူနဲ့
ေျမျမႈပ္ဗံုးေတြျကား လမ္းေလွ်ာက္သလို ဇီဇာေျကာင္ေျကာင္နဲ့
ေသမွာလည္း ေျကာက္ေနတယ္
ေနာက္ေျကာင္း မေအးဘူးကိုး
အသက္ရွင္ဖို့ရာ
‘အသက္ရွင္မႈအတတ္’ လိုပါေလရဲ့
ဒါေျကာင့္ ငါ့မွာ မရပ္မနားေျပးလမ္းေပၚ
ေယာကၤ်ားေတြ မရပ္မနားေျပးလမ္းေပၚ
ေျပးေပေရာ့
ငါ့ေနာက္မွာ ငါ့ရထားတဲြ
ဒရြတ္ဆဲြလိုက္ပါလို့ရယ္
ေျကြးဆိုတာ ယူျပီးရင္ ကိ်န္းေသ ျပန္ဆပ္ရမယ္
‘ရွားေလာ့’လီွးယူခ်င္တဲ့ အသားတစ္ေပါင္ျဖစ္ျဖစ္
ကိ်န္းေသျပန္ဆပ္ရတယ္
ျပုခဲ့မိရင္
ကိ်န္းေသအေလ်ာ္ျပန္ေပးရပါတယ္
အေလ်ာ္ေပးရမယ္
မိသားစုေတြ
စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ် မိသားစုေတြ
ငါတို့၏အေဖမ်ားမွ သမီးမ်ားအထိ
လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနာက္ေျပာင္ျကပါေစ
ခံစားမႈအတိုင္း ေနထိုင္ပါေစ
ခံစားမႈကေတာ့ ျမင့္မားပေစ့ေပါ့
ကားလို
ေမာင္းရင္း ဘရိတ္အုပ္ရင္း
လမ္းျကည့္ရင္း အရိွန္ျမွင့္ရင္းေပါ့
တစ္ေယာက္အတြက္တစ္ေယာက္ သီခ်င္းဆိုပါ
ကူညီပါ
ကဗ်ာရဲ့ေမွာ္စြမ္းနဲ့
အသံေတြကို ေခၚပါ
စိတ္ရွည္ရွည္ထားရမယ္
ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရမယ္
ကိုယ့္စိတၲဇနဲ့ကိုယ္ ေပ်ာ္ေမြ့ဖို့လိုမယ္
ရူးသြပ္ေျပးထြက္လာသူကို
အဝတ္ျဖူျကီး လႊားခနဲလႊမ္း
ခင္ဗ်ားကို ဆံပင္ညွပ္ရမယ္
ဆံပင္ခဏခဏ ညွပ္တယ္
ဆံပင္ညွပ္တဲ့ေခတ္ပဲ
အရည္အခ်င္းမလိုတဲ့ေခတ္ပဲ
အေကာင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး
ဆံပင္ခဏခဏ ညွပ္တယ္
မေရမရာ မႈန္ဝါးဝါးမွာ
ယံုျကည္မႈတစ္ခုရရန္ ငါ့မွာ
အလ်င္စလိုျဖစ္ေနဟန္တူတယ္
ဟုတ္ျပီ၊ အံဖတ္ေတြေပျပီးေနာက္
ေရခို်းျပီးျပီ
ေခါင္းေလွ်ာ္ျပီးျပီ
ပရိတ္ရြတ္ျပီးျပီ
‘အေမွာင္တြင္းမွ ဘုရားရိွခိုးမႈအား
ျကားေတာ္မူပါ အရွင္ဘုရား’
‘အေမွာင္အတြင္းမွ အမွ်ယူ
သာဓုေခၚပါရေစ အရွင္ဘုရား’
ထရပ္ကားမ်ား စီတန္းေမာင္းသြားျက
စက္ဆီေပ ဒရိုင္ဘာေတြ
စက္ဆီေပ ပင္လယ္ငါးေတြ
ျပည္သူလူထုဟာ ေခါင္းျဖီးဖို့သပ္သပ္
အားလပ္ရက္မွာ ရုပ္ရွင္ျကည့္
စျကၤံမွာ ျပည့္က်ပ္ေနတယ္
သတင္းစာဖတ္လို့
ရထားထြက္ေတာ့မယ္
ငါ့မ်က္လံုးသီလာလို့
ရထားထြက္ေတာ့မယ္
‘ေကြးျမစ္ေပၚက တံတား’မွာ
ရထားထြက္ေတာ့မယ္
စစ္ပဲြသို့အသြား စစ္ပဲြမွအလာ
ပါရီျမို့ျကီး ေပ်ာ္ပဲြဆင္လ်က္ပါ
လူညစ္တစ္ေယာက္ ေပၚလာတိုင္း ေပၚလာတိုင္း
ကမၻာျကီးအလုပ္ရႈပ္ရပါတယ္
ငါ ဖ်ားတယ္
အမုန္းမ်ားျခစ္ျခစ္ေတာက္
ငါ ေနမေကာင္းဘူး
၁ဝနွစ္ေဆးခါးျကီး ငါေသာက္တယ္
ငါ ေနမေကာင္းဘူး
လူ့ဘဝမွာ ေရာဂါျဖစ္လိုက္
ေဆးကုလိုက္
ေပ်ာက္လိုက္
မျငီးေငြ့နိုင္ပါဘူး
ငါတို့ ထမင္းဝိုင္းထိုင္ေတာ့
ကို်င္းေကာင္ေတြ ပံ်လာျပီ
‘နို့ ငါ မေျပာလို့ ဘယ္သူက ေျပာမွာလဲ’
ကို်င္းေကာင္ေတြ ပံ်လာျပီ
‘ေဒဝဒတ္ကို ကယ္ေတာ္မူပါဘုရား’
‘ေျမျပိုေတာ့မယ့္ ေဒဝဒတ္ကို ကယ္ေတာ္မူပါဘုရား’
ကို်င္းေကာင္ေတြ ပံ်လာျပီ
ေရာ့ခ္အင္ရိုးကမၻာ
ကို်င္းေကာင္ေတြ ပံ်လာျပီ
ညစ္ပတ္တဲ့ေနာက္ေဖးလမ္းျကားနဲ့ ကမၻာ
တရုတ္ေပ်ာ္ပဲြစားရံုနဲ့ ကမၻာ
ကို်င္းေကာင္ေတြ ပံ်လာျပီ
နွင္းဆီပန္းမ်ားပြင့္တဲ့ ခ်စ္စဖြယ္ကမၻာ
ကို်င္းေကာင္ေတြ ပံ်လာျပီ
သရဲတေစၧဆန္စြာ
အံမဝင္ခြင္မက်
အေနရအထိုင္ရလက္ေနတဲ့ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ေဂၚဇီလာ
အဲသလို ကဗ်ာဆရာ
အမို်းသားမွတ္ပံုတင္ကတ္မွာ
အလုပ္အကိုင္ ကဗ်ာဆရာ
မဟာပထဝီေျမျကီး အိုးထိန္းစက္ကဲ့သို့ လည္၏
အဲသလို ကဗ်ာဆရာ
တစ္ခ်က္ပိတ္ကန္ခံရရင္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေဆာင့္ထြက္လာတယ္
ဒါေျကာင့္ ငါ့ကဗ်ာကို အရသာခံဖတ္သင့္ပါတယ္
အဲသလို ကဗ်ာဆရာ
အဲဒါကို သူ တစ္သက္လံုး ျကိုးစားခဲ့တာတဲ့
နားလည္လာပါလိမ့္မယ္ ကဗ်ာဆရာဆိုတာ
တကယ္ကေတာ့ ငရဲသားမ်ား
အဲသလို ကဗ်ာဆရာ
အသင့္ျပင္ကင္မရာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေရွ့
လူ့သမိုင္းဟာ သတိျကီးျကီးနဲ့
ေရွ့တိုးလာေနတယ္
လူ့သမိုင္းဟာ ေရွ့တိုးလာေနပါတယ္
ရူးသြားသလို ငါခုန္ေပါက္ေနတယ္
ေဟ့ေကာင္ ထိုးစမ္းကြာ
ငါ့ကို တရစပ္ထိုးစမ္းကြာ
အလုပ္နဲ့လက္မျပတ္သူလို ထိုးစမ္းကြာ
ငါ ခုန္ေနမယ္
ငါ ေအာ္ေနမယ္
ျကိုးဝိုင္းေခါင္းေလာင္းသံ မျမည္မခ်င္း
ငါ ခုန္ေပါက္ေနတယ္
ငါ ေဆြ့ေဆြ့ခုန္ေနတယ္
ငါဟာ လူေပါ
ငါဟာ လူသိမ္လူဖ်င္း
ငါဟာ သူရဲေကာင္း
ဘယ္လိုမဆို ငါေနခဲ့တယ္
အဲသလို
လူးလိွမ့္ခဲ့တယ္
အဲသလို
တစ္ပတ္ရိုက္ခံခဲ့တယ္
ငါ့ဘက္က မပ်က္ကြက္ခဲ့ပါဘူး
အဲသလို
ကဲ၊ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္ေလကြာ
ငါ့ရဲ့ဂုဏ္ယူစရာ
ငါ့ရဲ့မသတီစရာမ်ား
ငါ့ရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာမ်ား
ဂုဏ္သိကၡာ၏ အဖိုးအခမ်ား
ဂုဏ္သိကၡာ၏ က်ဆံုးခန္းမ်ား
မေသရံုသက္သက္ပဲ
ငါ့အတြက္က ဗလာပါ
ငါအျမဲ ဗလာမဲက်ခဲ့တယ္
ငယ္ငယ္က ပိန္တယ္
ျကီးလာေတာ့ ဝတယ္
ငါ မပါျပန္ဘူး
ငါဟာ ေညာင္းညာခဲ့တယ္
ပက္လက္ကုလားထိုင္လို ေညာင္းညာခဲ့တယ္
ငါ ‘ေဒးဗစ္ေကာ္ပါဖီး’လို မပံ်နိုင္္ဘူး
ေမွာင္မည္းဥမင္လိုဏ္ေခါင္းရွည္လ်ား
ဘူတာကို ေမးျမန္းျက
အေျဖမရိွျက
ကုန္သည္ပဲြစားမ်ား
အမႈထမ္းမ်ား
ဘုရင္မ်ား
သဘင္သည္မ်ား
ဘာမွမလုပ္သူမ်ား
စိတ္မသန့္နိုင္၍ ေရသန့္ဘူးေသာက္သူမ်ား
ရိွျမဲရိွတဲ့ ေခါမေက်ာက္အိုးမွာလို
ဘယ္သူနဲ့မွ အျငင္းပြားဖို့ ငါ့အလုပ္မဟုတ္ပါ
မွားခ်င္မွားလိမ့္မယ္
‘ဟိုေကာင္ ေရနစ္ေနျပီ
လာ၊ သြားျကည့္ရေအာင္’တဲ့
‘ျမတ္စြာဘုရား’
ရုပ္ရွင္မ်ား ျပသလ်က္
ကားမ်ား လမ္းမေပၚျပည့္လံွ်လ်က္
စကားမ်ား ဆူညံလ်က္
ငါျကိတ္၍ အညံ့ခံခဲ့ေပါင္း
ထည့္ေပါင္းရမယ္
အနာဂတ္ဆိုတာ အျခားေရြးခ်ယ္စရာမရိွတဲ့အရာပါပဲ
ငါ ဘယ္တုန္းကမွ တကယ္မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ပါ
ငါလည္း စစ္ေလ်ာ္ေျကး ရလိုပါတယ္
ငါ စိတ္ေလခဲ့တယ္
အေငြ႕ပ်ံ
အခဲျဖစ္
ထပ္ကာ အခဲျဖစ္
ထပ္ကာ အေငြ႕ပ်ံ
ေန့ေတြညေတြ ေနေတြလေတြ ျဂိုလ္ေတြနကၡတ္ေတြ
ထိုင္ေရတြက္ေနသလိုလို
‘ပေရာဖတ္’လိုလို
ငါ ယဥ္ယဥ္ေလး စိတ္ေလေနတယ္
ဒါနဲ့စကားမစပ္
ရယ္ေတာ့ ရယ္စရာ
အျကိမ္မ်ားစြာ ငါျဖစ္ပံု
ငါ့ကိုေတြ႕ရင္
‘ဥမၼာဒႏၲီကို ေတြ႕လိုက္တဲ့ ပုဏၰားတစ္သိုက္လို
မူးေမာ္တြန္႕ေခါက္ကုန္ျကတယ္
အျကိမ္မ်ားစြာ
ငါ့ကိုေတြ႕ေလတိုင္း
ဟ၊ ဒီဥပမာက
ဆီေလ်ာ္ရဲ့လားကြ
ငါ ယဥ္ယဥ္ေလး စိတ္ေလေနတယ္
ငါ့မွတ္ဥာဏ္မွာ ကုကၠိဳပင္ အျကီးျကီးမ်ား
မရိွေတာ့ပါ
လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ရာသီဥတုေအာက္
မီးက်ည္မီးပန္းလိုထေတာက္
အေရာင္စံုေသာ စကၠူပန္းမ်ားအား
မေမ့ပါ
‘ေဖာ္ေဝး’ကို မေမ့ပါ
သူဟာ မွန္ခ်ပ္မ်ား ေျခာက္လွန့္ျပလိုတဲ့
သူ့ကိုယ္သူ ေရွာင္ခဲ့ဖူးတယ္
အျပစ္မကင္းသလို ငါ့ေနထိုင္မႈမွာ
ငါ က်င့္သားရခဲ့တာ
ကိုယ့္အစြမ္းအစကို အပထားျပီး
ဆံြ့အခဲ့တာ
ခဏခဏနာက်င္မႈကို
ထံုခဲ့တာ
ငါ ဝင္ထြက္သြားလာသမွ်
အသက္မဲ့ေနခဲ့တာ
ငါ့လႈပ္ရွားမႈ ငါ့ေျပာင္ေျမာက္မႈ
တရားမဝင္ခဲ့တာ
ငါ့မွန္မွာ ငါ့ဟာ မွားေနေပါ့
‘မွန္ေတြဟာ မွားေနတယ္လို့’
လြန္ခဲ့တဲ့ ၄-၅ နွစ္ေလာက္က
တစ္ကမၻာလံုး အလန့္တျကားသိခဲ့ျကတယ္
ငါလည္း အဲဒီေတာ့မွ သိတယ္
ေန့စဥ္ ငါတို့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေစ့ေစ့ျကည့္ခဲ့ျပီး
ေန့စဥ္ ငါတို့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသေသခ်ာခ်ာမွားခဲ့တယ္
ဒီေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ
ငါဟာ ယိမ္းထိုးတုန္လႈပ္ခဲ့ေပါ့
ငါ တုန္သြားတယ္
ဒီတံုးမွာ မုန္တိုင္းလာေပါ့
မဟာသမုဒၵရာမွ မဟုတ္ပါ
အနနၲ စျကဝဠာမွမဟုတ္ပါ
မုန္တိုင္းလို မုန္တိုင္းလာေပါ့
ငါ့ကိုယ္တြင္းမွ မုန္တိုင္းလာေပါ့
မွန္မ်ားကဲြေပါ့
ငါ အျမႊာျမႊာ အစိတ္စိတ္
ငါ အစိတ္စိတ္ အျမႊာျမႊာ
မွန္လိုကဲြေပါ့
ေသြးထြက္ေပါ့
ေသြးျခင္းျခင္းနီ ငါဆိုတာလိုက္ေကာက္လည္း**
ဘယ္မွာမွ ေကာက္၍မရပါ
တစ္စတစ္ဖဲ့မွ် မရပါ၊ ဒုကၡပဲ
ဆိုးပံုက
‘ငါဟာ ငါျဖစ္တယ္’လို့
ဖင္ေခါင္းက်ယ္လို့ မရေတာ့တာပဲ၊ ဒုကၡပဲ
ဒိန္းဒလိန္း ဖမ္းစားသလို
အဲဒီေသြးအလိမ္းလိမ္းငါမ်ား
ခင္ဗ်ားဖတ္ပါေတာ့။ ။
ေအာင္ခိ်မ့္
၂၈ ဇူလိုင္ ၁၉၉၇ မွ ၁၂ ျသဂုတ္ ၁၉၉၇
No comments:
Post a Comment