စကၠဴျမင္းေတာင္တြင္းရထား (ကဗ်ာရွည္)
========================
အို ေတာင္တြင္းရထား
အို ေၾကးနီရထား
အို ၿမိဳ႕သစ္ရထား
ပ်ဥ္မနားမွ နဂါးတစ္ေကာင္
ပူေလာင္အေငြ႕ ေဝ့ပတ္မႈတ္ထုတ္
တဂ်ဳတ္ဂ်ဳတ္နဲ႕ အေသာ့ ခုတ္ေမာင္း
မေညာင္းမညာ ကဗ်ာဆရာ အေတြး
စၾကဝဠာ ပတ္ေျပးသလုိ
တာေဝး အေျပးခ်န္ပီယံ
"ဗင္ဂၽြန္ဆန္"ႏွလံုးခုန္သံလို
မွန္မွန္စည္းခ်က္
ေဂ်ာက္ဂ်က္သံေပးရင္းနဲ႕
လယ္ေဝးဘူတာရံု
ျမဴလႊာေတြ ၿခံဳသလို ျဖစ္ေနတဲ့
ဖုန္ထူထူေတြ ၾကားထဲမွာ ရပ္လုိက္တယ္
ပ်ဥ္းကတိုးတံုး ကၽြန္းတံုး
အင္ၾကင္းတံုး သစ္ရာတံုး
သစ္မာတံုး ပိေတာက္တံုး
ေမ်ာက္ေခ်ာတံုး တမလန္းတံုး
ဘာတံုး ညာတံုးမွန္း မသိတဲ့
သစ္လံုးေတြၾကားမွာ ဖားသူငယ္လို
ဘူတာအိုကေလး ပင့္ကူေျမွးယွက္
အိပ္စက္ေနရာက လန္႕ႏိုးလာၿပီး
ဂ်မဒါတစ္ေယာက္ ေငါက္ခနဲ အသာထ
လာသမွ်ခရီးသည္
လက္မွတ္ဝယ္ၾက
လက္မွတ္ဝယ္ၾက
ေနာက္က်မွ လက္မွတ္မပါ
ရွက္စရာလူေတြ မျဖစ္ၾကေစနဲ႕လို႕
တဖြဖြ ေအာင္ရင္း အခ်င္းခ်င္းကို ေျပာင္ျပက္
ဂၽြတ္တက္ေနတဲ့ သံေခ်ာင္းကို
တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေခါက္လိုက္တယ္။
ရထားပလက္ေဖာင္း
ဘယ္ေျပာင္းထားသလဲမသိ
ယိုင္တိယိုင္နဲ႕ ငိုမဲ့မဲ့ ရထားႀကီးက
လဲရာက ထလာတဲ့ပံု
တုန္တုန္ခ်ည့္ခ်ည့္ ႏြမ္းရိေမာဟိုက္
အိပ္ငိုက္ရာက ထၿပီး
ခရီဒဆက္ေတာ့မယ္ အလုပ္
ကသီကရီ အထုပ္အပိုး မႏိုင့္တႏုိင္
တပီ့တပီ ထဘီခ်ဳပ္ရိုး မခိုင့္တခိုင္နဲ႕
မိန္းမတစ္ေယာက္
ရထားေပါက္မွာ တိုးလို႕တြဲေလာင္း
ေတာင္းေတြ ပလံုးေတြကို
အတင္း ထိုးတင္ရင္း
ဟဲ့ ေသျခင္းဆိုး
အရင္ တစ္ေခါက္တံုးကလဲ
ဒူးေတြျပဲ ေခါင္းေတြကြဲလို႕
ရင္ဆို႕ေလာက္ရိွတဲ့ ရထားတြဲေပၚကို
မနည္းတက္ခဲ့ရတယ္
ခုတစ္ေခါက္လဲဆိုၿပီး
အဆဲေကာင္းခ်ီးၾသဘာေပးေနတယ္။
ဖုတ္တေထာင္းေထာင္းနဲ႕
လွည္းၾကမ္းေမာင္းသလို ခုန္ေနတဲ့
ေတာင္တြင္းရထားဟာ
ရိုးျပတ္လယ္ကြင္းေတြ
ေနၾကာခင္းေတြ
သစ္ေတာစိုက္ကြင္းေတြ
ႀကံခင္းေတြ
အင္ၾကင္းေတာေတြျဖတ္ၿပီး
ရိုးမအစပ္ကို ဝင္ခဲ့တယ္။
တိမ္ကလဲ ျပာ ေတာင္ကလဲ ျပာလို႕
ေရကလဲ ျပာ ေျမလဲ ျပာလို႕
ေတာကလဲ ျပာ ျမဴလဲ ျပာလို႕
ကဗ်ာဆရာ "ဘေလာ့"ရဲ႕
"ဝင္းပေသာ ေလ"ဆိုတာကို
ငါမျမင္ခဲ့ဘူးေပမယ့္
အလယ္ရိုးမေတာင္ေျခက
အျပာေရာင္ေလကိုေတာ့
ငါျမင္ဖူးၿပီေဟ့။
ပုေလြးေခ်ာင္းတံတားကိုအျဖတ္
မတ္တပ္ရပ္လ်က္က
ငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့
အနားေကာ့လန္ေနတဲ့
ကၽြန္းရြက္ေျခာက္တစ္ရြက္
ယက္ကန္ ယက္ကန္နဲ့
ေခ်ာင္းေရစီးသန္သန္မွာ
ေမ်ာပါသြားေလရဲ႕။
အို ကၽြန္းရြက္
အသင္ ဘယ္ဘက္ကို သြားေနသလဲ
ဘယ္ေကြ႕ကို ဘယ္တက္နဲ႕ ေလွာ္မလဲ
ဘယ္ေမွာ္ကို ဘယ္လိုေရွာင္မလဲ
ဘယ္ေသာင္ကို ဘယ္လိုရွဲမလဲ
ဘယ္ဝဲကို ဘယ္လိုျဖတ္မလဲ
ေခ်ာင္းဖ်ားအစ
မလိခက ဆင္းလာတဲ့ သင္ဟာ
ပင္ပန္းခ်င္ ပင္ပန္း
ထြက္လာတဲ့ ခရီးၾကမ္းကိုေတာ့
လမ္းဆံုးေအာင္သြားရလိမ့္မယ္။
ေတာင္တြင္းရထားေပၚမွာလဲ
သဲသဲလႈပ္ေနတဲ့ ကၽြန္းရြက္ေျခာက္ေတြ
ကၽြန္းရြက္ေျခာက္ေတြ
ထန္းေခါက္ဖာကို ပိုက္သူပိုက္
သံေသတၱာကို ႏိႈက္သူက ႏိႈက္
တခ်ိဳ႕ ငိုက္သူကငိုက္ အိပ္သူကအိပ္
ပုတီးစိတ္သူက စကားမေျပာ
စကားေျပာသူက ေသာေသာညံ
သူတို႕စကားသံေတြထဲမွာ
ဆန္ေစ်း အေၾကာင္း
ႀကံေစ်း အေၾကာင္း
သားေစ်း အေၾကာင္း
ငါးေစ်း အေၾကာင္း
မွ်စ္ေစ်း အေၾကာင္း
ပဲေစ်း အေၾကာင္း
ကၽြဲေစ်း အေၾကာင္း
ထန္းလ်က္ေစ်း အေၾကာင္း
ဝက္ေစ်း အေၾကာင္း
အရက္ေစ်း အေၾကာင္း
သမက္ေစ်း အေၾကာင္း
ဝါးေစ်း အေၾကာင္း
ဆားေစ်း အေၾကာင္း
ႏြားေစ်း အေၾကာင္း
ဘုရားေစ်း အေၾကာင္း
ဆီေစ်း အေၾကာင္း
ထဘီေစ်း အေၾကာင္း
ေန႕ျပန္ေပး အေၾကာင္း
ပဲေဖာ္ေပး အေၾကာင္း
အမေတာ္ေၾကး အေၾကာင္း
ဂိတ္ေၾကး အေၾကာင္း
ဝင္ေၾကး အေၾကာင္း
လစဥ္ေၾကး အေၾကာင္း
ဘာေၾကး အေၾကာင္း
ညာေၾကး အေၾကာင္း
အေၾကာင္းေပါင္းစံု
ေစ်းေပါင္းဆံု ေၾကးေပါင္းစံု
အင္း
ေတာင္တြင္းကို သြားတဲ့ျမင္းဟာ
သံမဏိျမင္းေတာ့ သံမဏိျမင္းပါပဲ
ဒါေပမယ့္ ျပတင္းက ရြဲ႕
တံခါးကပဲ့ၿပီး သံေခ်းတက္လက္ကိုင္
ထိုင္ခံုက က်ိဳး
အမိုးက ဆန္ကာေပါက္ ဗရပြ
အကာက ေဆးေရာင္ပ်က္
မ်က္ႏွာၾကက္နဲ႕ အမိုးၾကားမွာ
တူပုန္းတမ္း ကစားၾကလို႕
တခ်ိဳ႕ပဲ့ တခ်ိဳ႕ေဟာင္းေလာင္း
စိတၱဇ ပန္းခ်ီကားေကာင္းတစ္ခုကို
ၾကည့္ရသလုိပါပဲ။
သံမဏိျမင္း ေတာင္တြင္းရထားဟာ
တံတားေတြျဖတ္ ဘူတာစဥ္ရပ္
ရိုးစပ္ကိုဝင္ လြင္ျပင္ကို ဆင္းလာခဲ့တယ္။
ေတာင္တြင္းေရာက္ေတာ့
တေဒါက္ေဒါက္ ေျပးလာတဲ့
သံမဏိျမင္းႀကီးဟာ
အသက္ကို မွ်ဥ္းမွ်ဥ္းသာ ရွဴေတာ့တဲ့
စကၠဴျမင္းႀကီး ျဖစ္သြားရွာတယ္။
စကၠဴျမင္းႀကီးေပၚက ကၽြန္းရြက္ေတြ
ဘဝအေထြေထြ အေနအမ်ိဳးမ်ိဳး
ရိုးမတစ္ေၾကာက သစ္ခုတ္သမားလဲပါရဲ႕
ယာသမားနဲ႕ ႀကံေတာင္သူ
ဆန္ေမွာင္ခိုသူလဲရိွ
အလွဴေရစက္ခ် ပစၥည္းဝယ္သူ
တစ္နယ္က မိဘကို ကန္ေတာ့ျပန္လာသူ
ရန္ကုန္ကိုသြားၿပီး ပင္စင္ေလွ်ာက္သူ
ေက်ာက္ကုန္ကူးသူ
အမူးသမားက လ်က္ဆားသည္ဆီမွာ
နမူနာေတာင္းလို႕။
ျဖဴျပာျပာ အသားေပၚမွာ
ပါးကြက္က်ားထူထူ
မ်က္ႏွာထားစူစူနဲ႕ ေတာသူမေလး
အေဝးက ေတာရိပ္ ေတာင္ရိပ္ေတြကို
ၾကည့္လိုက္
ေငးလိုက္
ေတြးလိုက္။
သူဘာေတြကို ေတြးေနတယ္ ထင္သလဲ
ဆရာတင္ရဲ႕ ေရႊျပည္စုိးကို ညည္းရင္း
ရႊံ႕ေတြ ကပ္ေစးကပ္ေစး ပုတီးလုပ္ကာ
အုန္းမႈတ္ခြက္ကို ဆင္ကာ
ေဒၚလာျပားကို
ဆယ့္ငါးျပားေလာက္ဆြဲခ်င္တာလို႕
အသံဝါကေလးနဲ႕
ညည္းမယ္ ထင္သလား။
မဟုတ္ဘူး။
ခုိင္ထူးရဲ႕ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို
ျပန္ဆိုထားတဲ့
မေန႕ညက ျပဖာတ္မင္းသားရဲ႕
စကားခ်ိဳပလီနဲ႕ ပ်ားခ်ိဳရည္ကို
လြမ္းေနတာ။
အၾကမ္းအႏု ႏွစ္ခုလံုးပိုင္တဲ့
ဒိုင္ဗင္ေတြ အုိင္တင္ေတြ
ဖိုက္တင္ေတြကို လြမ္းေနတာ။
သူ႕ေဘးမွာ လူမမာတစ္ေယာက္
ဘာဘူေစာင္စုတ္ကို ၿခံဳၿပီး
သံပတ္ကုန္သြားတဲ့ စက္ရုပ္တစ္ရုပ္လို
မလႈပ္မယွက္ ၿငိမ္သက္ တိတ္ဆိတ္
လွဲအိပ္လာရင္း တဟင္းဟင္းညည္း
သီခ်င္းႀကီးတစ္ပုဒ္ကို မဆိုတတ္ဆိုတတ္
ဖန္သားျပင္ေပၚမွာ "ကလို႕ဇပ္"ရရင္ရ
မရလဲ မတ္တပ္ရပ္ျပရရင္
လူျဖစ္ရက်ိဳး နပ္ၿပီဆိုတဲ့
အဆိုေတာ္ရူးရဲ႕ ညည္းသံမ်ိဳးလို။
ေၾသာ္ ဟုတ္လား
ကင္ဆာတဲ့လား ရင္နာသတဲ့လား
ပ်ဥ္းမနားေဆးရံုမွာ
ေဆးစံုေအာင္စား ေမးတုန္ေအာင္ဖ်ား
ေသြးကုန္ေအာင္စု
အေရးကုန္ ကုခဲ့ၿပီလား
သူ႕ေရာဂါက မေသ အေႏွးနဲ႕ အျမန္
ရက္ပိုင္းသာ က်န္ေတာ့လမို႕
အိမ္ကို ျပန္ေခၚၿပီး
ေကၽြးခ်င္ရာ ေကၽြးေတာ့လို႕
ဆရာဝန္က ထင္ျမင္ခ်က္ေပးလုိက္သတဲ့။
ဒီလိုနဲ႕
စကၠဴျမင္း ေတာင္တြင္းရထားေပၚမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ရာကိုသြားေနတဲ့သူ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရိွရာကို သြားေနတဲ့သူ
မရဏဆီကို သြားေနတဲ့သူ
ဘဝဆီကို သြားေနတဲ့သူ
ဒီအထဲ
ဘဝဆီကိုလည္း မသြား
မရဏဆီကိုလည္း မသြား
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရိွရာကိုလည္းမသြား
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ရာကိုလည္း မသြား
ဥေပကၡာဝါဒီ မိန္းမငယ္တစ္ေယာက္
မို႕ေမာက္တဲ့ ရင္ခြင္မွာ
အခါလည္ရြယ္ ကေလးငယ္ကိုပိုက္
လက္ေမာင္းညိုသြယ္သြယ္နဲ႕ ေပြ႕ခ်ီ
အိမ္သာနံရံကို မွီၿပီး
မတ္တပ္ရပ္ လိုက္လာတယ္။
ၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္က ေဆးရံုမွာ
ဂုန္နီအိတ္ ပတ္ထားတဲ့ သူ႕ေယာက္်ားရဲ႕
နံပတ္ျပား ထိုးထားတဲ့ အေလာင္းကို
ပုိင္ရွင္မဲ့ အသုဘအျဖစ္
အမွ်သာ ယူရစ္ၾကေပေတာ့လို႕
ထားပစ္ခဲ့ၿပီး
ေဝးလံတဲ့ ခရီးၾကမ္းႀကီးကို ထြက္လာခဲ့တယ္။
မေန႕ညေန ေျခာက္နာရီမွာ
ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးက ထြက္ကတည္းက
သဲသဲ လႈပ္လႈပ္ လူအုပ္ေတြၾကားထဲ
တိုးေဝွ႕တက္လာခဲ့ၿပီး
ရထားႀကီးေပၚေရာက္ေတာ့
ဟိုေလွ်ာက္ သည္ေလွ်ာက္
ေခါက္တံုး ေခါက္ျပန္
အျမန္ရထားေပၚမွာ
ထုိင္စရာ ထုိင္ခံုလုိက္ရွာေတာ့
သူ႕လက္မွတ္မွာ ထုိင္ခံုနံပါတ္မရိွ
တြဲနံပါတ္မရိွ ဘာမွ်မရိွ
နတိၳ။
ျပည့္က်ပ္ေနတဲ့ လူသြားလမ္းမွာ
လမ္းေလွ်ာက္စရာ မရိွ
ဟုိက ဖိ သည္က ဖိ
ဟိုက ဆဲ သည္က ဆဲ
ထုိင္လို႕လဲမရ ထလို႕လည္းမရ
ေျခခ်စရာက မရိွနဲ႕
တအိအိတိုးလာေတာ့
ေနာက္ဆံုးမွာ အိမ္သာေဘး
ေျခခ်စရာ တစ္ေနရာရလို႕
အထုပ္ကို ခ်
ကေလးငယ္ကို ခါးထစ္ခြ ခ်ီတစ္လွည့္
ေပြ႕ပိုက္ခ်ီ တစ္လွည့္
ဟိုလွည့္ သည္လွည့္
ဟိုေစာင္းသည္ေစာင္း
တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း ခုတ္ေနတဲ့
ရထားႀကီးေပၚမွာ
မိုးခ်ဳပ္က မိုးလင္း
မိုးလင္းက မြန္းတည့္
မြန္းတည့္က မြန္းတိမ္း
မြန္းတိမ္းက မြန္းယိမ္း
မြန္းယိမ္းက ေနေစာင္းသည္အထိ
မေညာင္းမညာ
မတ္တပ္ရပ္ လုိက္လာၿပီး
ဒုကၡရစရိယာအက်င့္ကို က်င့္လာတဲ့
ဥေပကၡာဝါဒီ။
ကဗ်ာဆရာ ငါဟာ
ဘာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥေလးကို
တစ္ဆိတ္ တစ္အိတ္လုပ္ရင္း
ငုတ္တုပ္ထိုင္ ညည္းေနတယ္
ငါညည္းေပမယ့္ ရထားႀကီးကေတာ့
သြားျမဲသြားေနမွာပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ ေတာင္တြင္းရထားဟာ
သြားရင္းနဲ႕ သံမဏိျမင္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ
စကၠဴျမင္း ျဖစ္သြားရွာၿပီ။
စကၠဴျမင္းႀကီး ဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်လို႕
သံတိုသံစ ျဖစ္သြားေတာ့မွ
အဲဒီသံတုိသံစေတြကို အရည္က်ိဳၿပီး
ပိုမိုအားေကာင္းတဲ့
သံမဏိျမင္းတစ္ေကာင္
ထူေထာင္ရမွာေပါ့။
အို ေတာင္တြင္းရထား
အို ေၾကးနီရထား
အဲဒီအခါမွာ
သင့္ အသြင္ထူးျခား
သ႑ာန္ထူးျခား
နတ္ျမင္းပ်ံလို ျမဴးၾကြားသည့္ ဟန္
သင့္ ခြာသံသည္
မိုးယံ ပဲ့တင္ထပ္ေစသတည္း။
ေမာင္သစ္တည္( ျမသန္းတင့္ )
ပိေတာက္ပြင့္သစ္၊ စာေပအႏုပညာမဂၢဇင္း၊အမွတ္ (၂၂)၊ ဇန္နဝါရီလ၊ ၂၀၀၉ ။
No comments:
Post a Comment